06.12. Μέρα μνήμης.
Μέρα οργής.
Μέρα που δεν ξεχνάμε.
Το Διάφανο Δάκρυ γράφτηκε για όλα όσα δεν ειπώθηκαν.
Για τις ζωές που κοστίζουν τόσο λίγο στα «λογιστήρια».
Για την αδικία που έγινε συνήθεια.
Για τον φόβο που μας μάθανε να καταπίνουμε.
Για μια κοινωνία που συχνά σωπαίνει όταν πρέπει να μιλήσει.
Κάποια λόγια δεν μπορούν να περιμένουν approvals.
Βγαίνουν όταν πρέπει να βγουν.
Σήμερα μιλάμε. Σήμερα δεν σωπαίνουμε.
Ακούστε το. Μοιραστείτε το.
Μη συνηθίζετε την αδικία.
LEVA

Leave a comment